Vergeven doe je vanuit je hart

Wanneer je één wilt zijn met je innerlijk Zelf en Gods aanwezigheid in jou wilt ervaren, dan zul je stil moeten zijn. Niet enkel tijd nemen waarin je niets zegt of niet naar iemand anders luistert, nee: tijd nemen waarin je niets tegen jezelf zegt en enkel je oor gereed legt om van binnen te luisteren.

Een hele goede manier om stil te worden is om anderen te vergeven. Voor al die keren dat jou pijn is gedaan, voor al die kleine en grote verstoringen die anderen hebben veroorzaakt, voor dingen die anderen zich soms helemaal niet bewust zijn, voor misstappen, en voor alles wat er gebeurd is.

Vergeven doe je vanuit je hart. Als je geeft met open hart, met volle liefde, dan is je geven volledig. Dan hoef je niets terug te krijgen van die ander en dan is het een plezier om te geven. Je geeft onvoorwaardelijk: zonder voorwaarden die je verbonden hebt aan wat je geeft. Als je op deze manier vergeeft dan mogen anderen zijn wie ze zijn en hoeven ze niets te veranderen. Ze zijn goed zoals ze zijn. Je accepteert ze voor wie ze zijn, wat er ook geweest is.

Als je zo volledig kunt geven, dan geef je tegelijkertijd aan jezelf. Vergeving en liefde stroomt dan volledig door je heen, en je ontvangt zelf ook wat je geeft. Geven en ontvangen zijn één. Jij ontvangt de onvoorwaardelijke liefde, jij ontvangt vergeving. En omdat er geen voorwaarden zijn, is er naast het gevoel enkel rust, enkel vrede.

Vergeven is kiezen voor liefde

Eigenlijk is vergeven liefde geven. Liefde geven daar waar je nu geen liefde wilt geven. Er is iets gebeurd. Jij houdt vast aan het gebeurde en identificeert je met de grijze wolken die de zon bedekken. Misschien is er wrok, verwijt of zelfs haat. Er is iemand die je niet kunt vergeven. Een ander die jij geen liefde kunt geven. De stroom van liefde in jou stagneert.

Er zijn allerlei redenen te bedenken waarom je geen liefde kunt en wilt geven aan deze persoon. Het gebeuren deed jou pijn en steeds opnieuw als je terug denkt aan het gebeuren, aan die persoon die voor jou de oorzaak is van de pijn die jij ervaart, steeds opnieuw ervaar je de pijn. Eckhart Tolle zegt dat je pijnlichaam is aangeraakt en op dat moment ben je weg uit het nu. Je leeft gedachten uit het verleden. Je strijdt met de realiteit en zegt: “Het had niet zo moeten zijn”, “Hij had dat niet mogen doen”, “Zij zou anders hebben moeten handelen”. Je ervaart de pijn en vecht er mee. Je zegt NEE tegen de realiteit en lijdt. Je kunt het verleden maar niet accepteren of loslaten, en blijft in de pijn. Je kunt die ander niet vergeven voor wat hij gedaan heeft en voor wie hij was. Hem kun je geen liefde geven.

En daarmee kun je jezelf geen liefde geven. Je snijdt jezelf af van de liefde die nu – op dit moment – aanwezig is in jouw hart. Je houdt vast aan de wolk die bijvoorbeeld wrok, haat of woede heet en houdt vast aan de pijn. Je zegt NEE tegen de realiteit, tegen dat wat is. Juister gezegd: dat wat is zie je niet eens, je vertoeft in het verleden. Zoals wolken tussen ons en de zon in kunnen staan, scheiden “wolken” gedachten en overtuigingen ons af van het Licht, van de zon in ons.

Je koestert de gedachten van pijn, die de pijnlijke gevoelens steeds opnieuw in je terug roepen, en lijdt. Je bent ver weg van de zon in je, van het Licht in jou. Totdat je stopt met strijden. Totdat je de gedachten van pijn niet meer koestert. Totdat je er voor kiest om jezelf je eigen liefde niet langer te ontzeggen.

Je mag en je kunt er ieder moment weer opnieuw voor kiezen om de wolken los te laten, om alle belemmerende en pijnveroorzakende gedachten en overtuigingen los te laten. Om alle gedachten die leiden tot haat, boosheid, rancune en beschuldigingen los te laten, om het verleden en alle trucjes van de ego los te laten en om de blauwe hemel te beleven.

Vergeven doe je voor jezelf

Een Cursus in Wonderen stelt dat je al vergeven bent en hoe je door vergeving bij dankbaarheid en stilte uitkomt. God is vergeving en God heeft jou al vergeven. Daar waar God heeft vergeven, wie ben jij om achter te blijven? Om anderen niet te vergeven? Om jezelf niet te vergeven?

Een belangrijke tweede reden om te vergeven, is je eigen gezondheid en welzijn. Gedachten zijn krachten die creëren. Gedachten die je koestert roepen gevoelens in je wakker. Niets aan de hand als het om mooie, vredige gedachten en gevoelens gaat, maar wel als het over gedachten en gevoelens van haat, rancune, wrok en boosheid gaat. Gedachten met een hoog stress en pijn gehalte. In feite doe jij jezelf iedere keer opnieuw pijn door deze gedachten te denken.

Heel bijzonder is het als je dit soort gedachten dieper onderzoekt (bijvoorbeeld met The Work van Byron Katie, zie mijn artikelen hierover). Altijd zit er een verborgen waarheid en een boodschap verstopt in de meest stressvolle en pijnlijke gedachten die je hebt. Zodra je deze ontdekt, is er meer vrede, meer stilte en minder pijn.

Jij bent al vergeven

Hoe minimaal of hoe ernstig dingen in het verleden ook waren, ze zijn al vergeven en je mag ze helemaal loslaten. Je mag je aandacht richten op het heden, op het eeuwige nu. Je mag je ieder moment met je gevoel richten op vrede, vreugde en liefde, op waarheid, schoonheid en kracht en op alle andere mooie, hoge waarden. Je mag je bewust worden van het lichtwezen dat je bent en dit totaal ervaren. Je hebt een vrije wil en het vermogen om je eigen gedachten te denken. Je hoeft niet meer jezelf te ver-oordelen. Je hoeft niet meer jezelf op te delen in de oordelen, de oerdelen, “goed” en “kwaad” of één of andere variant daarvan. In het eeuwige nu bestaat geen goed en kwaad.

Je mag kiezen het anders te doen

Natuurlijk mag je er voor kiezen om je ziek, zielig en nooddruftig (noodlijdend, armlastig, berooid, behoeftig, enzovoort) te voelen. Ja, je mag kiezen om alle pijn en ellende van de wereld op je nek te dragen. Om iedere keer weer boosheid, wrok en haat te voelen, en om de pijn uit het verleden steeds weer te ervaren.

Maar het hoeft niet. Je mag er ook voor kiezen het anders te doen, om de grijze en zwarte wolken los te laten en je te richten op het zien en het ervaren van de zon, van het Licht, het Christusbewustzijn dat jij bent.

En denk er aan: je mag en je kunt er ieder moment weer opnieuw voor kiezen om voorbij de wolken, om voorbij alle belemmerende en pijnveroorzakende gedachten en overtuigingen de blauwe hemel te beleven. Je kunt er voor kiezen, en wellicht wil je er ook voor kiezen, om het Licht in jou te ervaren.

Vergeef jezelf

Als het niet lukt om anderen te vergeven of om nu direct de wolken van wrok, haat en rancune of andere negativiteit los te laten, dan staat hieronder een vergevingsmeditatie voor je.

Een snelle en vriendelijke manier om jezelf te vergeven en meer stilte te ervaren:

Leg beide handen op je hart. Voel je verbonden met je lichaam. Voel je voeten op de grond en je billen op de stoel. Spreek de zinnen steeds hardop uit. Verbind je met de inhoud van wat je zegt. Neem voor iedere zin ruim de tijd en neem na iedere zin een diepe ademhaling. (Je kunt natuurlijk altijd zinsneden over aanverwante onderwerpen, die bij je omhoog komen, invoegen).

Ik vergeef mezelf dat ik allerlei ideeën in het verleden gekoesterd heb, die niet waar zijn. Ik vergeef mezelf dat ik wolken van negativiteit voor echt heb aangezien. Ik vergeef mezelf dat ik pijn en haat heb gekoesterd. Ik vergeef mezelf dat ik voor angst in plaats van liefde heb gekozen.

Ik vergeef mezelf dat ik zo lang in mijn klein zijn heb geloofd. Ik vergeef mezelf dat ik niet mijn verantwoordelijkheid heb opgepakt. Ik vergeef mezelf dat ik niet altijd 100 % eerlijk durfde te zijn. Ik vergeef mezelf dat allerlei schaduwen en wolken mijn zicht op de waarheid hebben afgedekt.

Ik vergeef mezelf dat ik bang was tekort te komen. Ik vergeef mezelf dat ik me schuldig voelde. Ik vergeef mezelf voor de eisen die ik aan mezelf en aan anderen heb gesteld. Ik vergeef mezelf dat ik oordelen had over anderen. Ik vergeef mezelf dat ik mijzelf veroordeelde.

Ik vergeef mezelf dat ik me tegen liet houden door ervaring en pijn uit het verleden. Ik vergeef mezelf voor de fouten die ik in mijn onwetendheid heb gemaakt. Ik vergeef mezelf dat ik het LICHT niet zag en dat ik me identificeerde met zwakheid, pijn, onzekerheid en angst. Ik vergeef mezelf dat ik in het verleden het nu niet aanvaard heb. Ik vergeef mezelf dat ik niet voor de volle 100 % op God durfde te vertrouwen. Ik vergeef mezelf dat ik niet vaker en duidelijker “Ja” heb gezegd tegen het leven.

door Bea van Wierst, geplaatst in Spiegelbeeld voorjaar 2003