Op weg naar Eenheid en de noodzaak van het Loslaten van Emoties

Loslaten van ideeën, van overtuigingen, van gevoelens, van wat ik geleerd had; loslaten van mensen en van de manier van omgaan met mensen en de manier van kijken naar mensen; loslaten van hoe ik mezelf was gaan zien en loslaten hoe anderen me zien; loslaten van idealen, wensen, verlangens, beperkende patronen en gedachten, en van alle oordelen.

Ik heb geleerd over liefde. Ik ben in grote en hoge liefde en vreugde, zelfs volledige JOY, terecht gekomen. Het was fantastisch en ik heb enorm genoten. Ik was verliefd, ik was in mijn liefde terecht gekomen, en ik heb ontdekt hoe lastig liefde in 3D kan zijn met al z’n regels, overtuigingen, afgescheidenheid, pijn, jaloezie. Ik mocht dit van alle kanten ontdekken.

En ik mocht de pijn die hier in 3D bij liefde hoort ervaren.

Toen kwam er voor mij een nog emotionelere confrontatie met loslaten: loslaten van ideeën over huwelijk, loslaten van relatie, huwelijk, kinderen; loslaten van ideeën over goed ouderschap, over opvoeding, over wat wel of niet goed is. Ook ik ga dus door het grote loslaten van emoties. En soms is het een gevecht, maar gelukkig weet ik dat loslaten de weg is naar vrede, vrijheid en eenheid.

Eenheid en de Bron

We zijn eenheid. Eén mensheid. We zijn een afgescheiden deeltje van het grote goddelijke, van de oerbron; we zijn een minuscuul, maar toch zeer waardig deeltje van de bron, van de eenheid. We hebben echter geleerd dat we afgescheiden zijn van de bron. Wat niet waar is. De bron is in ons en wij zijn eeuwig in de bron en in wat daaruit ontstaan is. Misschien zijn we als individu op dit moment wel ver van de oerkern vandaan. Misschien kunnen we ons de Bron wel helemaal niet meer herinneren. En misschien is dat wel waar het allemaal om draait. Opnieuw herinneren dat we allemaal een deeltje van de oerbron zijn. Ons herinneren dat we misschien niet een totaal overzicht hebben van wat leven is en hoe het werkt (de druppel bevat niet alles wat de oceaan omvat), maar wel dat we allemaal als unieke druppels bestaan en even dierbaar zijn tot de bron. Hoe ver we ook afgedwaald en uit beeld zijn.

Als ik me in mildheid ontferm over dat beeld van afgedwaalde deeltjes, dan komt er een gelijkenis met afgedwaalde schapen die altijd terug mochten en konden keren tot de grote kudde en de bron. Ik heb niet zoveel op met gereguleerde religie en dat wat in kerken gebeurd en gebeurd is en/of dat wat door “Christenen” in het verleden uit naam van God gedaan is. Ik denk aan kruistochten, heilige oorlogen, heksenverbranding, het uitmoorden van de Kartharen, de schermutselingen in Ierland, de heilige oorlog van de Moslims; maar ook aan kerkmannen die hun handen niet van kleine meisjes en jongetjes kunnen afhouden en die nog beschermd worden door dat machtige kerkapparaat ook.

Ik zie dan een zeer onwaar en onvolledig beeld van onze Oorsprong waar mensen d.m.v.  angst en macht onwetend worden gehouden door een groep machthebbers en manipulators waarvan een deel zelf op hun beurt met angst en macht onwetend wordt gehouden. 

De afgedwaalde deeltjes ontstaan echter in ons denken, in onze overtuigingen en oordelen. Deze woorden zeggen het zelf beiden al: een overtuiging is een overtuiging maar hoeft zeker geen waarheid te zijn, en een oordeel is eigenlijk een oer-deling. De grote oerbron wordt door ons denken in vergelijkende delen gedeeld. Goed en kwaad, groot en klein, mooi en lelijk, gezond en ziek. Twee delen die samen een geheel vormen: arm en rijk, dik en dun.

Iets is niet meer wat het is, maar er worden ideeën, overtuigingen en ‘waarheden’ opgeplakt. Een vergelijking of een onbewuste overtuiging of gevoel dat van binnenuit op de buitenwereld wordt geprojecteerd. Wij veroorzaken hiermee de oerdeling. Het denken maakt de oerdeling.

Ego en eenheid

Als we naar ons/het leven kijken, dan is dat niet altijd vanuit de innerlijke houding:  ‘Het is goed’. Nee we hebben ego en ego leert vergelijken, en ego kan spirit en heelheid niet zien. Ego is het deel in jou dat contact heeft met o.a. angst en paniek. Ego doet zich voor als jouw grote hulp (Dit kan ik, dit ben ik, hier ben ik goed in, dit kan ik oplossen, dit is leuk, en ook: dit kan ik niet, hier ben ik bang voor, dit is tricky, etc.).

Ego identificeert zich met alles behalve eenheid. Zodra eenheid ervaren wordt en ego komt erbij dan betekend dit denken en oordelen, en weg is eenheid.

Maar wat zeur ik toch over eenheid. Alsof dat alles zaligmakend is. Ja eigenlijk wel zoiets. Ik heb in het verleden diverse bijzondere ervaringen mogen beleven. Meditatieve momenten, die soms in realiteit niet langer dan een paar minuten duurden en soms wel een paar uur hebben geduurd. Zelfs heb ik een aantal periodes in mijn leven meegemaakt dat ik een langere periode van een week en zelfs een aantal weken in Bliss en Verlichting (Samadhi) was. En wie ooit een belevenis van de eenheid gehad heeft vergeet die nooit meer. Een dergelijke ervaring vestigt in je het weten dat er veel meer is dan wat we hier doorsnee ervaren; veel meer dan wat we leren; dat het leven anders in elkaar steekt dan wat we doorsnee aangeboden krijgen. Leven is eigenlijk vreugde en liefde, maar hier op aarde beleven we vooral de gefrustreerde vreugde en liefde.

In de stilte van een mind die niet meer voortdurend oordeelt onstaat vrede, is vrede. Een vrede vanuit welke je niemand wenst te veroordelen.

Zien dat je mind en ego de eenheid opdeelt in oer-delen (goed-kwaad, lang-kort, waarheid-leugen) geeft je ook de mogelijkheid om je af te vragen hoe je leven zou zijn op dat zelfde moment zonder dat oordeel; of zoals Byron Katie het formuleerde “Kun je echt absoluut zeker weten dat wat je denkt (deze overtuiging) de waarheid is?” en “wie/hoe zou je zijn als je deze gedachte niet zou kunnen denken”.  De eerstvolgende keer als je je niet prettig voelt, tracht je dan bewust te worden van de gedachten die door je heen gaan en stel jezelf deze twee vragen. De vraag en het inzicht kan soms direct al rust en vrede oproepen.

Vrijheid en vrede is een keuze

Is het confronterend als ik je zeg dat je van binnen kunt ontdekken dat jij zelf macht hebt over je denken, voelen en je emoties, en dat je werkelijk zelf kunt kiezen voor liefde en vrede? Dat je ook zelf voor eenheid kunt kiezen boven afgescheidenheid. Dat je je niet hoeft te identificeren met de gedachten die ego jou als overtuigingen voorschotelt, maar die in werkelijkheid slechts oer-delingen zijn? Oer-delingen die je mág geloven maar niet hóeft te geloven. Een overtuiging is ten slotte geen waarheid. Vrijheid en vrede is er als je ervaart dat je niet persé de gedachten die zich aandienen hoeft te denken en hoeft te volgen, en dat je je er zeker niet mee hoeft te identificeren. Het mag, maar je bént niet je denken en je mag vrij je eigen gedachten kiezen en je hoeft niet persé die gedachten aandacht te geven of ze zelfs maar te geloven omdat ze in jouw hoofd opkomen.

Emoties in ons systeem

Emoties en emotionele reacties komen soms vanuit de diepte van je wezen naar boven om weer uit het systeem bevrijdt te kunnen worden. Emotie is energie (E) in motie (motion=beweging). Zodra je een emotie ervaart is er een stukje energie in jou dat in beweging, in beroering wordt gebracht. Een ervaring die nog niet (helemaal) verwerkt is. Energie die zich als indruk of ervaring in jouw systeem heeft vastgezet, en die nog niet verwerkt is, omdat je toen zover nog niet was. Nu ben je gegroeid, ontwikkeld, volwassen geworden, niet meer afhankelijk van ouders/verzorgers om te overleven. Maar als baby, klein kind, tiener en puber zijn we wel afhankelijk. Je maakte dingen mee en sommige dingen waren misschien heftig of traumatisch. Toen was je er nog niet aan toe de ervaring in z’n geheel te verwerken. Heftige dingen worden vaak verdrongen. In dat geval worden indrukken van wat er gebeurd is ergens in je vier aardse lichamen (emotioneel, energetisch, mentaal en fysiek) vastgezet. In het fysieke lichaam wordt het vastgezet met behulp van chemische stoffen (neurotransmitters = hersenboodschap- pers), die daar hun eigen ding doen. Vaak jaren uit het zicht en soms veel meer aan de oppervlakte. Spanning, stress, ziekte, allerlei gevoelens zoals bijv. angst, onzekerheid, het gevoel niet goed genoeg zijn, enz. Er onder verborgen zitten ervaringen en herinneringen, die je soms zelfs ‘emotioneel’ trauma kunt noemen.

Chemische hersenboodschappers (neurotransmitters) blijven in het systeem en helpen gedragspatronen en soms zelfs overlevingspatronen en overlevingsstrategieën op te bouwen. Je leeft je leven zolang als nodig is vanuit deze bescherming. En op zeker moment ben je zo ver dat je de oude indruk, de herinnering, het oude patroon of de overlevingsstrategie wilt en mag loslaten. Het past niet meer, je ont-wikkelt, je groeit. Overtuigingen die te klein zijn, onware gedachten, en de manier waarop je reageert -en die gebaseerd is op deze onware gedachten en overtuigingen- past niet meer.

Er is iets van buiten dat de geblokkeerde energie triggert (omhoog haalt): een situatie of gebeurtenis heeft enige parallellen met de energie die bevrijdt wil worden. Of je het wilt of niet er is een emotie. Bewust of onbewust zijn er oordelen die je op de situatie hebt geplakt. Je bent verdrietig, boos, jaloers, geschokt, razend of wat dan ook: de energie die zich wil deblokkeren komt in beweging: E-motie.

Deze energie projecteert zich naar buiten en toont jou het verhaal waarvan jij gelooft dat je er in terecht bent gekomen. Een subliem mechanisme van projectie en spiegeling vindt plaats. Het universum, jouw directe omgeving, weerspiegelt jouw realiteit, maar vooral de realiteit van hoe jij naar het gebeuren kijkt en erover denkt. Vooral worden de onbewuste overtuigingen geactiveerd, die de eenheid in ons verdeeld houdt via het denken. Dit proces herkennen we in het begin meestal niet als zodanig. We wijzen naar buiten en proberen de situatie of de ander de schuld te geven. Vaak kun je niet anders door het geloof dat je hecht aan wat je denkt.

Hoe jij de wereld ervaart en bekijkt, en wat je over alles denkt, is uniek en afhankelijk van hoe je geconditioneerd bent. Ervaringen, opvoeding, scholing, leeftijdsgenoten, cultuur waarin je geboren bent (familie, land, 21e eeuw, rijke westen, religie, sexe, familie omstandigheden, etc.),  maken samen met de heersende overtuigingen hoe jij naar de wereld en het leven kijkt. Onderliggend is het valse geloof in de afgescheidenheid die als basis-overtuiging de oerdeling in stand houdt.

Op weg naar eenheid

Je zou de eenheid kunnen ervaren, zoals iedereen dat kan, omdat je een deel ervan bent. De eenheid ervaren kan als je uit de oerdeling stapt, als je stopt met oordelen en denken. De oerdeling bestaat uit de vele overtuigingen die slechts overtuigingen zijn, maar die jij als waarheid hebt aangenomen. De kunst om in vrede, stilte en liefde te vertoeven, zit hem in het stoppen van het denken; stoppen van het geloof hechten aan beperkende gedachten en te kleine overtuigingen. Je focus in je hart brengen i.p.v. in het oordelende denken. Meer liefde, vrede en stilte ervaar je als je je kunt losmaken en bevrijden van emoties. Eén manier van vrijkomen hiervan is om iedere emotie die zich aandient in liefde en aandacht te accepteren en te onderzoeken.

Je wordt getriggerd. Iets raakt je en er zijn emoties. In deze maatschappij wordt ons veelal geleerd dat je emoties maar beter zoveel mogelijk kunt wegstoppen. In ieder geval niet te koop lopen met wat je raakt en wat jouw verdriet of boosheid omhoog brengt. Maar soms kun je er niet omheen. Het maakt niet uit met wie of waar je bent: soms ineens ervaar je minder aangename gevoelens en emoties. En het beïnvloed je gedrag en reacties. Hele patronen dienen zich aan (Een patroon is een herhalende cyclus van gedrag en reactie: “dit gebeurd altijd”, “ze moeten altijd mij hebben”, “dat durf ik niet-nooit”, “zo ben ik nou eenmaal”, in combinatie met hoe jij je gedraagt als gevolg van je gedachte, enz.)

Als je de bereidheid hebt om naar de geactiveerde emoties te kijken, om door de pijn heen te ademen, om te onderzoeken welke overtuiging jou in deze emoties gevangen houdt, dan transformeert er een deel. Soms een stukje, soms een grote kern. Ook dit is loslaten. Durven en leren zien waar de oordelen vandaan komen, hoe ze in jou zijn gaan vastzitten. Loslaten van te kleine overtuigingen, van belemmerende gedachten, van angstgedachten. En dan ontstaat er stap voor stap of ineens meer vrede in je hoofd.

Eenheid en Liefde in plaats van oordelen

In deze tijd -2012- wordt er hoog frequente energie naar Gaya, moeder Aarde gestuurd. Gaya gaat door een enorme transformatie, en de mensheid, die deel van Gaya is, gaat ook door deze transformatie. We ontvangen de hoogfrequente energie uit de kosmos die gelijk is met bronenergie. Alle energie die van lagere frequentie is wordt hierdoor aangeraakt, getriggerd, daardoor in het licht gezet, vaak naar buiten geactiveerd en geprojecteerd. En dit is wat we diep van binnen ook willen. We willen loslaten, we willen ons vrijmaken van de oude, laagfrequente energie die ons beperkt en belemmerd. We willen die vrijheid en vrede ervaren. Dat is waar we naar op zoek zijn.

Je wilt immers diep van binnen met je hele wezen terug naar de eenheid. De eenheid, ‘het paradijs’ waar alles goed is, en die je zo goed kent. De eenheid waaruit je voortkomt. De eenheid in jezelf zonder verdeeldheid, pijn, afgescheidenheid, en veroordeling. De eenheid waarvan we allen deel zijn.

En de hoogfrequente energie maakt het stap voor stap mogelijk om jouw Zelf, jouw spirit, jouw totale wezen dat nooit uit de eenheid is weggegaan, hier in dit aardse lichaam te ontvangen. Dat is wat we vroeger verlichting en tegenwoordig ‘ascentie’ noemen.

Zodra alle onware overtuigingen die jou klein en onkundig houden uit je systeem zijn, zodra je alle onmogelijkheid en ongeloof en valse indoctrinatie uit je systeem hebt losgelaten, is je frequentie op een hoger trillingstal. Als dat gebeurt dan is het steeds makkelijker om je focus in je hart -in liefde- te houden en is het steeds eenvoudiger uit de behoefte te blijven om te oordelen. Om de eenheid op te delen in veelheid. De oerdeling en afgescheidenheid hoeft dan niet meer, de vrede en liefde van eenheid is er.

Een warme groet,

Bea van Wierst